Daar is Paultje met zijn paars krijtje nog een keer. Deze keer tekent hij zichzelf per ongeluk naar Mars. Het originele verhaal verscheen al in 1957, maar het doorstaat con brio de tand des tijds en is 66 jaar later nog steeds een toppertje.

Paultje vindt het ’s nachts te donker en tekent de maan. Na een drinkpauze in de woestijn vertrekt hij van daaruit met een raket naar de maan. Zijn tekenkunsten laten hem even in de steek, want de maan wordt gemist. Hij zal dus ergens anders moeten landen en daar blijkt Mars de geschikte plaats voor te zijn. De griezelige dingen die er door tekenfoutjes opduiken, laten Paultje beslissen om terug naar de Aarde te reizen. Deze keer doet hij dat via de sterren. Bij aankomst is de maan verdwenen, hoog tijd dus voor de zon en een nieuwe dag.

Heerlijk om de fantasie van deze peuter in alle eenvoud te kunnen volgen. Het verhaal tegelijk tekenen met het lezen van de tekst is een origineel concept. Het prikkelt de fantasie van begin tot eind. Het spelen met de donkere en lichte bladzijden is een leuke extra. Zo wordt dag en nacht nog eens extra duidelijk.

De vertaling van Annie M.G. Schmidt past perfect bij dit boekje.

Simpel en eenvoudig kan zo mooi zijn. Aanrader!